पुन: परिभाषित विश्वमा तीन दक्षिणपूर्वी एशियाली शिखर सम्मेलनहरू
पोडकास्टहरू | कूटनीति | दक्षिणपूर्वी एशिया
ब्राडली मुर्गले भर्खरको ASEAN, G-20, र APEC सम्मेलनहरूबारे छलफल गर्छन्।
दक्षिणपूर्वी एसियाले हालै अभूतपूर्व समूहको शिखर सम्मेलनको आयोजना गर्यो जसले पश्चिम र यसको अमेरिकी नेतृत्वको विदेश नीतिलाई इन्डो-प्यासिफिकमा दृढतापूर्वक अगाडि बढायो।
ब्राडली मुर्ग, सहयोग र शान्तिका लागि कम्बोडियन संस्थानका प्रतिष्ठित वरिष्ठ अनुसन्धान फेलो, कूटनीतिज्ञ ल्यूक हन्टसँग नोम पेन्ह, बाली र बैंककमा विश्व नेताहरू भेला भएपछि उठेका मुख्य टेकवे र प्रश्नहरूको बारेमा कुरा गर्छन्।
मुर्ग भन्छन् कि क्षेत्रीय र विश्वव्यापी कूटनीति नयाँ युगमा सरेको छ, जहाँ चीनलाई यसको ट्र्याक रेकर्डबाट न्याय गरिनेछ, रसिया थप एक्लो हुनेछ – यसको प्रासंगिकता हराएको छ – र जहाँ क्षेत्रीय रूपमा इन्डोनेसियाले 2023 मा संघको अध्यक्षको रूपमा आफूलाई दाबी गर्ने अपेक्षा गरिएको छ। दक्षिणपूर्वी एसियाली राष्ट्रहरू (ASEAN)।
यसको अर्थ म्यानमारमा जन्टा विरुद्धको कठोर अडान, समूहमा टिमोर-लेस्टेको प्रवेश, युक्रेनको लागि बलियो क्षेत्रीय समर्थन, र व्यापक रूपमा अपेक्षित थप आर्थिक मन्दीको बीचमा व्यापार सुधार गर्नु हो।
जे होस्, ठूलो-टिकट ASEAN मुद्दाहरूको साथ के गर्ने, जसमा दक्षिण चीन सागरको लागि आचारसंहिताको समाप्ति, मेकोङ नदीको दुर्दशा र यस क्षेत्रको अर्थतन्त्रको अवस्था समावेश छ, ब्लकको परीक्षण हुनेछ।
यी मुद्दाहरूलाई विरलै शिखर सम्मेलनको पछिल्लो चरणमा उल्लेख गरिएको छ किनभने ASEAN भित्र विभाजनहरू, विशेष गरी यसको समुद्री र मुख्य भूमि देशहरू बीच, बढ्दो रूपमा स्पष्ट भएको छ।
म्यानमारको संकटको समाधान खोज्नको लागि पाँच-बुँदे सहमति जस्तै आचार संहिता, अब मृत मुद्दाहरू छन्, मुर्ग भन्छन्, र यो कठिन प्रश्न उठाउँदै अगाडि बढ्ने समय थियो: के ASEAN उद्देश्यका लागि उपयुक्त छ?
उनले यो पनि भने कि कम्बोडियाको अपेक्षा भन्दा राम्रो वर्ष थियो, टिमोर-लेस्टेलाई ASEAN मा 11 औं सदस्यको रूपमा ल्याउनको प्रयासले मद्दत गरेको थियो, तर यो इन्डोनेसियामा मुद्दाहरूको लगजाम हटाउन र कूटनीतिक एजेन्डा रिसेट गर्ने कुरा हो।
